floidereal
Değerli Üye
Başlangıç Fikri
Bu tartışma dizisi, farklı düşünce geleneklerinden filozofları ortak temalar üzerinden okumayı amaçlıyor.
İlk bölümde, Amerikan pragmatizminin öncüsü William James ile İslam düşüncesinin büyük ismi İmam Gazâlî’yi birlikte düşünüyoruz.
Odak noktamız: Bilginin deneyimsel ve pratik boyutu.
1. Bilgi ve Deneyim
- James: Gerçek, insanın yaşamında işe yaradığı ölçüde doğrudur. Deneyim, bilginin hem kaynağı hem doğrulama ölçütüdür.
“Truth happens to an idea. It becomes true, is made true by events.” - Gazâlî: Bilgi yalnızca aklın değil, kalbin de eseridir. Hakikate, arınmış kalp ve manevi tecrübe yoluyla ulaşılır.
“Kalp bir aynadır; günahlar onu karartır, tevbe ise parlatır.”
Deneyimle kazanılan bilgi, mutlak hakikate ulaşabilir mi, yoksa yalnızca “insani” bir doğruluk düzeyinde mi kalır?
2. İnanç, İrade ve Yakîn
- James (The Will to Believe): Kanıtlanmamış ama yaşamsal önemi olan inançlar, rasyonel olarak savunulabilir.
“Our passional nature not only lawfully may, but must decide an option between propositions.” - Gazâlî (el-Munkız mine’d-Dalâl): Gerçek iman, akılla değil, kalbin sezgisel bilgisiyle kemale erer.
“İman kalbin tasdiki, dilin ikrarı ve uzuvların amelidir.”
İnanç, aklın boşluğunu mu doldurur yoksa aklı tamamlayan bir bilme biçimi midir?
3. Hakikat ve Eylem
- James: Fikirlerin değeri, onların hayata katkısıyla ölçülür. “İşe yarayan doğru” anlayışı.
- Gazâlî: Amel olmadan bilgi, kişiyi yoldan çıkarabilir. Gerçek bilgi, ahlaki dönüşüm yaratır.
“İlim amelle birleşmedikçe yük olur.”
Pratik sonuçlara dayalı hakikat anlayışı, ahlakın temeli olabilir mi?
Katılım Çağrısı
Forum dizisinin devamında, benzer karşılaştırmaları işleyebiliriz:- Bergson ↔ İbn Sînâ (Zaman ve süreklilik)
- Kierkegaard ↔ Mevlânâ (İman ve varoluş)
- Nietzsche ↔ Şems (Değerlerin yeniden yaratımı)