Şiir

Gün değdi mi gözlerine a canım,
Kırk yıl hatır bırakır bu seyir.
Yüzündeki tebessüme, sevdalım
Çocuksu kaçamakla bakarım.

Utanırım elbet o güzelliğinden,
Görmesen keşke şu al yanaklarımı
Geçmez de şimdi sen farketmeden,
Bakıp da gülme, vurma beni sinemden.

Bir de gülüşlerini saklamasan,
Zaten misk kokun büyüleyip duruyor.
Esirgenmemeliyim yapraklarından,
Uzanma ansızın, duramam heyecandan.

Sen sevgili, toprağımda bir tohum,
Ben yağmuru oyuncak ederken,
Gökkuşağıyla oynayan çocuğum.
Badem bahçem, sarmaşığın olmuşum.

Ömer Faruk KARSLI

Üstad kalemin incinmesin

Teşekkür ederim

Yaradılış Hikâyesi
Unutulmaya yüz tutmuş, muteber eski bir anı mı?
Âriflerin gönülle yazdığı tozlu raftaki kadim kitap mı?
Belki yüzyılları aşan fısıltının yankısı,
Gönülden gönüle sonsuz bir arayışın sadası.
Gelip geçen her kutsînin sinesindeki cevher,
Pespayelerin anlayamadığı mücevher.
Seyrücefadır sabretmesini bilmeyene,
Sebatkârın ödülüdür, yaksa da içten içe.
Gönüllerdeki hakikât, akıllardaki giz.
Basbayağı nasipsizler için değersiz.
Semaya burç diye konmuşun sinesindeki ateş.
Aşığın maşuğa huşuyla dillendirdiği sevdeş.
Aşkın nârıyla yanan yüreğin gül aksi.
Hakk'ı arayan dervişin çilekâr müridi.
Mana denizinde dalgalarla hemhâl olan sâki,
Bil ki her nefeste Mevla'ya vuslattır baki.
Mülk-i cihanın ötesinde seyr u sülûk eyle,
Her adımda aşkın nuruyla mest ol ey meyle.
Bir nazar ki ârif gönülde hasrettir aslı,
Her kelâmda hikmet, her dizede aşkın faslı.
Fânî mekânda hakikat ilmiyle sarhoş iken,
Ruhun vuslatıyla ezelde bulur cümle hikem.
Cân ile Hakk’a varır, sevda ilmiyle yücelir,
Baki âlemde ise vuslat, cana en güzelidir.
Beşere abıhayat: bakî diyardan kalma bakiye.
Canân'a muhabbet can içindir, hakikati bilene.
Mest olur kalem her damla mürekkepte,
Çünkü hakikatin nuru düşer harflerin gölgesine.
Ey âşık, sükûnetin derinliklerinde aşkın en saf hâli,
Cevap bulur sessiz feryadında, vuslat olur hayali.
Bu nefesle hakikat dergâhında bulur can huzuru,
Hakk'a dair her nefeste, aşıklar bunu yeryüzünde buldu.
Hele bir de cem olsun o iki bahtiyar sevgili.
Vuslat ateşinde can bulur ilahi muhabbetin izleri.
Nihayet, ilahi murad iki gönülde tecelli etti mi,
Seyreyle sen âlemin yaratılış hikâyesini.

Via Vacua
Sevmek için aynısını söyleyemem ama
Belli ki sevilmek yakışmıyor bana.
Karanlık dehlizlerin baykuşu,
Garuda olduğunu sanıyor belki de.
Kanat çırpmaya gör beni seninleyken
Korona'dan Kozmik Horizon'a
Kürreden zerreye kadar bir kanadım.
Sensizliği nasıl anlatayım ben?
Kölgek gibi kalmış Orinithos'um.
Vahyiarazi benim hâlim.
Düşlerin içinde varım.
Cismim yok,
efsane gibi zihinden zihne.
Aslında bakabilseydin keşke
Gönülden gönüle bir aruğum.
Bu diyarlar benim,
kanatsız da uçarım.
Nun olmayı bilemedim ama.
Vav'da kaldım, demlendim.
Seni anlatmak istemem şimdi
Kendimi de ifade edemem.
Benim serüvenim: Via Vacua.

Bir Akşam Masalı
Evvel söz idin dile düştün,
Köz oldun, gönle düştün,
Yuğdun gönül pınarımda
Sevda oldun aşka düştün.
Garip idim gaip düştüm,
Gönül arayıp bitâp düştüm.
Vardım gönlün dergâhına
Ârif oldum âşka düştüm.
Yulduz olup gece düştün,
Nur olup göze düştün,
Yanıp semanın bağrında,
Hayâl oldun, söze düştün.
Sır idim, çözüldüm, aktım,
Nâr idim, kül olup yandım.
Vardım senin hakikatine,
Huzur oldum, aşka baktım